พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตระหนักดีว่า อาชีพเกษตรกรรมเป็นอาชีพหลักของราษฎรส่วนใหญ่ของประเทศไทย มีความสำคัญต่อประเทศชาติ เป็นดั่ง “เสาเอก” ของความเจริญทางเศรษฐกิจของประเทศตลอดมา การเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมราษฎรในพื้นที่ทุรกันดารในภูมิภาคต่างๆ ทำให้ทรงประจักษ์ชัดถึงปัญหาของราษฎรที่ต้องเผชิญกับความทุกข์ยากแร้นแค้นจากความล้มเหลวด้านการเพาะปลูก ความเสื่อมโทรมของปัจจัยการผลิต การขาดแคลนความรู้ทางวิชาการ จนตามมาด้วยภาวะความยากจนและโรคภัยไข้เจ็บ ทรงทุ่มเทอุทิศกำลังพระวรกาย พระบรมราชวินิจฉัย และเวลาที่ทรงศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาแหล่งน้ำ การปรับปรุงดิน ตลอดจนการจัดหาพันธุ์พืชและพันธุ์สัตว์ที่เหมาะสมกับสภาพธรรมชาติของแต่ละพื้นที่เพื่อพระราชทานแก่ราษฎร อย่างมิได้ทรงย่อท้อต่อความเหนื่อยยากตรากตรำพระวรกาย ทั้งนี้เพื่อให้เกษตรกรหลุดพ้นจากความยากจนแร้นแค้น สามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตให้อยู่ดีกินดี มีความสุข มีความมั่นคงในการประกอบอาชีพ เป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาบ้านเมือง และมีความองอาจสมกับเป็นผู้ผลิตอาหารเลี้ยงทั้งพี่น้องชาวไทยและชาวโลก